Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

mulam H

  • 1 consto

    consto, āre, constĭtī (part. futur constaturus) - intr. - [st2]1 [-] être immobile, s'arrêter (sens rare). [st2]2 [-] être ferme, être en bon état, se maintenir, durer. [st2]3 [-] persévérer; (impers.) être arrêté, être décidé (en parl. d'une résolution). [st2]4 [-] être d'accord avec; être en règle; être complet. [st2]5 [-] être certain, être évident, être constaté, être reconnu (souvent impers.). [st2]6 [-] être, exister, subsister. [st2]7 [-] avec ex, in, de + abl. ou abl. seul. être composé de, consister en; reposer sur, dépendre de. [st2]8 [-] coûter.    - constat + prop. inf.: c’est un fait reconnu que, il est admis que, il est certain que.    - constat inter omnes + prop. inf.: il est universellement admis que, tout le monde reconnaît que.    - mihi constat quid agam: je vois clairement ce que je dois faire.    - neque satis Bruto neque tribunis militum constabat, quid agerent, Caes. B. G. 3, 14: ni Brutus ni les tribuns militaires ne voyaient bien ce qu'ils avaient à faire.    - constare in sententia: persister dans son sentiment.    - homo constat ex anima et corpore caduco et infirmo: l’homme est composé d’une âme et d’un corps faible et débile.    - victoria in earum cohortium virtute constat: la victoire repose sur le courage de ces cohortes.    - constare + abl. ou génitif de prix: coûter.    - constare denario: coûter un denier.    - quanti constat: combien cela coûte-t-il ?    - constat parvo: cela coûte peu.    - ut numerus legionum constare videretur, Caes. BG. 7, 35: pour que le nombre des légions parût rester le même.    - adeo ut, paucis mutatis centurionibus, idem ordines manipulique constarent, Caes. BC. 2, 28, 1: si bien qu'à l'exception de quelques changements parmi les centurions, centuries et manipules restaient les mêmes.    - sibi constare: avoir l'esprit de suite, être conséquent avec soi ou avoir toute sa raison.    - numquis satis constare sibi videatur si mulam calcibus repetat? Sen. Ira, 3, 27, 1: donnerait-il l'impression d'avoir assez de bon sens celui qui rendrait à la mule son coup de pied?
    * * *
    consto, āre, constĭtī (part. futur constaturus) - intr. - [st2]1 [-] être immobile, s'arrêter (sens rare). [st2]2 [-] être ferme, être en bon état, se maintenir, durer. [st2]3 [-] persévérer; (impers.) être arrêté, être décidé (en parl. d'une résolution). [st2]4 [-] être d'accord avec; être en règle; être complet. [st2]5 [-] être certain, être évident, être constaté, être reconnu (souvent impers.). [st2]6 [-] être, exister, subsister. [st2]7 [-] avec ex, in, de + abl. ou abl. seul. être composé de, consister en; reposer sur, dépendre de. [st2]8 [-] coûter.    - constat + prop. inf.: c’est un fait reconnu que, il est admis que, il est certain que.    - constat inter omnes + prop. inf.: il est universellement admis que, tout le monde reconnaît que.    - mihi constat quid agam: je vois clairement ce que je dois faire.    - neque satis Bruto neque tribunis militum constabat, quid agerent, Caes. B. G. 3, 14: ni Brutus ni les tribuns militaires ne voyaient bien ce qu'ils avaient à faire.    - constare in sententia: persister dans son sentiment.    - homo constat ex anima et corpore caduco et infirmo: l’homme est composé d’une âme et d’un corps faible et débile.    - victoria in earum cohortium virtute constat: la victoire repose sur le courage de ces cohortes.    - constare + abl. ou génitif de prix: coûter.    - constare denario: coûter un denier.    - quanti constat: combien cela coûte-t-il ?    - constat parvo: cela coûte peu.    - ut numerus legionum constare videretur, Caes. BG. 7, 35: pour que le nombre des légions parût rester le même.    - adeo ut, paucis mutatis centurionibus, idem ordines manipulique constarent, Caes. BC. 2, 28, 1: si bien qu'à l'exception de quelques changements parmi les centurions, centuries et manipules restaient les mêmes.    - sibi constare: avoir l'esprit de suite, être conséquent avec soi ou avoir toute sa raison.    - numquis satis constare sibi videatur si mulam calcibus repetat? Sen. Ira, 3, 27, 1: donnerait-il l'impression d'avoir assez de bon sens celui qui rendrait à la mule son coup de pied?
    * * *
        Consto, constas, constiti, constitum, pen. corr. et constatum, pen. prod. constare. Plaut. Estre ensemble.
    \
        Per seipsum constare. Cic. Estre de soymesme, et seul sans aucune dependence d'autre chose.
    \
        Non constat ei color neque vultus. Liu. Il change de couleur et de visage, Il perd toute contenance.
    \
        Non constare auribus et oculis. Liu. Ne scavoir bonnement à quoy on doibt prester l'oreille, ne sur quoy on doibt jecter les yeulx, tant il y a de confusion et de trouble.
    \
        Lingua non constat. Seneca. La langue varie.
    \
        Constat mens, cui opponitur Mens labat. Celsus. L'entendement est rassis, N'est point troublé.
    \
        Mente vix constat. Cic. A grand peine est il en son bon sens.
    \
        Constare sibi. Cic. Estre constant, Maintenir son opinion, et ce qui s'en ensuyt.
    \
        Non constat sibi in hac parte Graecorum diligentia. Plin. Les Grecs ne sont pas si diligens en cest endroict que aux autres choses.
    \
        Ille sibi constat. Horat. Il est tousjours d'une sorte et facon.
    \
        Constare in sententia. Cic. Perseverer en son opinion.
    \
        Constant sententiae. Plin. Les opinions s'accordent.
    \
        Constare suae humanitati. Cic. Perseverer en son humanité.
    \
        Fides constitit praetoris. Liu. Le Preteur teint sa promesse, teint ce qu'il avoit promis.
    \
        Mea tamen in te omnia officia constabunt, non secus ac si te vidissem. Cic. Tous les plaisirs que je te pourray faire te seront faicts, etc.
    \
        Militibus etiam pietatis ratio in parentes constare debet. Vlpianus. Les gensdarmes doibvent aussi honorer et aider leurs peres et meres.
    \
        Prout nauigationes constiterint. Plin. Selon que les navigations auront cousté.
    \
        Mihi constat carius, quam si in foro emissem. Cic. Me couste plus cher.
    \
        Gratis constat tibi nauis. Cic. Le navire ne te couste rien.
    \
        Minoris constat dimidio. Cic. Il couste la moitié moins.
    \
        Tanto nobis deliciae et foeminae constant. Plin. Tant, ou Tant cher nous coustent les delices et les femmes.
    \
        Vilissime constat. Colum. Il est à vil pris, Il ne couste comme rien.
    \
        De principiis rerum, e quibus omnia constant. Cic. Desquels toutes choses sont faictes et composees.
    \
        Ex fraude, fallaciis, mendaciis constare totus videtur. Cic. Ce n'est que toute tromperie et fallace que de luy, Il est composé de, etc.
    \
        Constat prouincia Galliae ex his generibus hominum et ciuitatum. Cic. Elle est composee.
    \
        Quae in rerum natura, totoque mundo constarent. Cic. Qui fussent en tout le monde.
    \
        Nostrae tamen coenae vt apparatus et impendii, sic temporis modus constet. Plin. iunior. Faictes que le temps soit aussi bien mesuré que la despence et l'apprest.
    \
        Mihi et tentandi aliquid, et quiescendi, illo authore, ratio constabit. Plin. iunior. Je me gouverneray par son conseil, de faire, ou de ne faire pas.
    \
        Cui obsequio meo opto vt existimes constare rationem. Plin. iunior. Je desire que vous estimiez ceste chose n'avoir esté faicte sans raison.
    \
        Quod si ratio constiterit. Paulus. Mais s'il appert de cause legitime.
    \
        Ratio mihi impensarum non constat. Sueton. Je ne scay que mon argent devient, Je ne scay en quoy je despens le mien.
    \
        Si constat principibus gratia. Columel. Si les capitaines sont d'accord.
    \
        Constat magistratibus reuerentia. Plin. iunior. L'obeissance et l'honneur qui leur est deu, leur est rendu et faict.
    \
        Modo vt tibi constiterit fructus otii tui. Cic. Pourveu que tu ayes cueilli quelque fruict de ton loisir.
    \
        Constat, sub. inter omnes. Cic. C'est un poinct arresté, et à quoy personne ne contredict.
    \
        Nec satis certum constare apud animos poterat, vtrum gaudio dignius esset, etc. Liu. Ils ne povoyent avoir asseurance en leurs esprits, etc.
    \
        Non satis constat animis. Liu. Neque satis constabat animis, tam audax iter Consulis laudarent, vituperarentne. Ils n'estoyent pas bien seurs et certains, Ils n'estoyent encore pas bien asseurez en leurs esprits, si etc.
    \
        Constat plane. Cic. Antequam plane constitit, condemnatur. Avant qu'il apparut aux juges du faict.
    \
        Constat de hac re. Plin. On est d'accord de cela.
    \
        Constat de eius innocentia. Quintil. Chascun le congnoist.
    \
        Constat inter omnes. Cic. C'est une chose accordee entre tous, Dequoy tous sont d'opinion, Nul ne le nie.
    \
        Constat hoc mihi tecum. Author ad Herennium. Je suis d'accord de ce avec toy, Cela est accordé entre toy et moy.

    Dictionarium latinogallicum > consto

  • 2 repeto

    rĕpĕto, ĕre, pĕtīvi (pĕtĭi), pĕtītum - tr. - [st1]1 [-] atteindre, chercher à atteindre de nouveau, attaquer à son tour, riposter, contre-attaquer.    - ad Nolam armis repetendam, Liv. 9: pour diriger une seconde attaque sur Nole.    - bis cavere, bis repetere, Quint. 5: parer deux coups et en porter deux (en parl. des gladiateurs).    - repetere mulam calcibus et canem morsu, Sen. Ir. 3: rendre un coup de pied à une mule et à un chien un coup de dent.    - signum erat omnium: "Repete!" Suet.: le mot d'ordre était, pour tous: "Redouble!" [st1]2 [-] poursuivre de nouveau (en justice).    - repetere aliquem, Dig. Suet.: intenter à qqn une seconde action (en justice).    - voir repetundae. [st1]3 [-] regagner (un lieu), retourner, revenir.    - repetere lares: regagner ses pénates.    - fratres repetere, Ov.: aller rejoindre ses frères.    - quid enim repetiimus (s-ent. patriam)? Liv. 5: pourquoi sommes-nous revenus?    - qui onerarias retro Africam repetere juberent, Liv. 25: pour ordonner aux vaisseaux de charge de retourner en Afrique. [st1]4 [-] reprendre, continuer (ce qui a été interrompu), recommencer, se remettre à, renouveler, répéter; se répéter, reparaître.    - libertatem repetere, Liv.: reconquérir la liberté.    - opus repetere, Hor.: reprendre une tâche.    - repetit febricula, Cels.: la fébricule revient.    - morbi repetunt, Cels.: les maladies reparaissent.    - pampinationem repetere, Col.: ébourgeonner de nouveau. [st1]5 [-] retourner chercher, faire revenir, reprendre, rappeler.    - repudiatus repetor, Ter. And.: on me reprend après m'avoir évincé.    - vos qui maxime me repetistis atque revocastis, Cic. Dom. 57: vous qui m'avez réclamé à cor et à cri, vous à qui je dois mon retour.    - omina Argis repetere, Virg.: retourner consulter l'oracle à Argos. [st1]6 [-] rattacher (à son principe), remonter à, reprendre à, raconter depuis le commencement, se rappeler, rappeler.    - alte et a capite repetere, Cic. Leg. 1: remonter à la source, reprendre depuis le début.    - repetitis atque enumeratis diebus, Caes. BC. 3: en revenant sur les jours écoulés et en les comptant.    - tam longe repetita principia, Cic.: préambule tiré de si loin.    - ab ultima antiquitate repetere, Cic.: puiser à l'antiquité la plus reculée. [st1]7 [-] redemander, réclamer, revendiquer.    - repetere poenas ab aliquo: exiger un châtiment de qqn.    - repetere jus suum, Cic.: réclamer justice.    - res repetere: demander satisfaction.    - Homerum Salaminii repetunt, Cic. Arch. 8: Salamine revendique Homère (comme concitoyen).
    * * *
    rĕpĕto, ĕre, pĕtīvi (pĕtĭi), pĕtītum - tr. - [st1]1 [-] atteindre, chercher à atteindre de nouveau, attaquer à son tour, riposter, contre-attaquer.    - ad Nolam armis repetendam, Liv. 9: pour diriger une seconde attaque sur Nole.    - bis cavere, bis repetere, Quint. 5: parer deux coups et en porter deux (en parl. des gladiateurs).    - repetere mulam calcibus et canem morsu, Sen. Ir. 3: rendre un coup de pied à une mule et à un chien un coup de dent.    - signum erat omnium: "Repete!" Suet.: le mot d'ordre était, pour tous: "Redouble!" [st1]2 [-] poursuivre de nouveau (en justice).    - repetere aliquem, Dig. Suet.: intenter à qqn une seconde action (en justice).    - voir repetundae. [st1]3 [-] regagner (un lieu), retourner, revenir.    - repetere lares: regagner ses pénates.    - fratres repetere, Ov.: aller rejoindre ses frères.    - quid enim repetiimus (s-ent. patriam)? Liv. 5: pourquoi sommes-nous revenus?    - qui onerarias retro Africam repetere juberent, Liv. 25: pour ordonner aux vaisseaux de charge de retourner en Afrique. [st1]4 [-] reprendre, continuer (ce qui a été interrompu), recommencer, se remettre à, renouveler, répéter; se répéter, reparaître.    - libertatem repetere, Liv.: reconquérir la liberté.    - opus repetere, Hor.: reprendre une tâche.    - repetit febricula, Cels.: la fébricule revient.    - morbi repetunt, Cels.: les maladies reparaissent.    - pampinationem repetere, Col.: ébourgeonner de nouveau. [st1]5 [-] retourner chercher, faire revenir, reprendre, rappeler.    - repudiatus repetor, Ter. And.: on me reprend après m'avoir évincé.    - vos qui maxime me repetistis atque revocastis, Cic. Dom. 57: vous qui m'avez réclamé à cor et à cri, vous à qui je dois mon retour.    - omina Argis repetere, Virg.: retourner consulter l'oracle à Argos. [st1]6 [-] rattacher (à son principe), remonter à, reprendre à, raconter depuis le commencement, se rappeler, rappeler.    - alte et a capite repetere, Cic. Leg. 1: remonter à la source, reprendre depuis le début.    - repetitis atque enumeratis diebus, Caes. BC. 3: en revenant sur les jours écoulés et en les comptant.    - tam longe repetita principia, Cic.: préambule tiré de si loin.    - ab ultima antiquitate repetere, Cic.: puiser à l'antiquité la plus reculée. [st1]7 [-] redemander, réclamer, revendiquer.    - repetere poenas ab aliquo: exiger un châtiment de qqn.    - repetere jus suum, Cic.: réclamer justice.    - res repetere: demander satisfaction.    - Homerum Salaminii repetunt, Cic. Arch. 8: Salamine revendique Homère (comme concitoyen).
    * * *
        Repeto, repetis, pen. corr. repetiui vel repetii, repetitum, pen. prod. repetere. Terent. Redemander, Repeter.
    \
        Gratiam pro beneficio repetere. Liuius. Demander qu'on nous scache bon gré du plaisir que nous avons faict.
    \
        Poenas ab aliquo repetere. Cic. Demander l'amendement d'aucun meffaict à l'encontre d'aucun.
    \
        Repudiatus repetor. Terent. Je suis rappelé.
    \
        Caesari repetenti negare non potui. Cic. Souvent demandant.
    \
        Pampinationem repetere. Columel. Recommencer, Faire de rechef, Reiterer.
    \
        Promissa repetens. Liu. Promettant de rechef, Reiterant sa promesse.
    \
        Sermonem de re aliqua repetere. Plin. Recommencer.
    \
        Repetere reum. Paulus Iurecons. Renouveler une accusation, Accuser de rechef.
    \
        Castra repetebat. Liu. Il retournoit au camp.
    \
        Repetere solita ministeria. Plin. iunior. Se remettre à faire ce qu'on avoit accoustumé, Retourner à son premier mestier.
    \
        Studia repetere. Cic. Se remettre à sa premiere besongne.
    \
        Repetere. Tibull. Demander, Cercher.
    \
        Alte repetita oratio. Cic. Cerchee bien loing.
    \
        Repetam paulo altius Iudices. Cic. Je recommenceray la chose un peu de plus loing.
    \
        Alte et a capite repetere. Cic. Raconter une chose de loing et dés le commencement, Commencer dés le commencement.
    \
        Rem repetere supra annos duos. Liu. Commencer le conte, non point du temps present, mais des deux ans precedents, Reprendre les deux annees precedentes.
    \
        Consuetudo longo interuallo repetita atque relata. Cicero. Une coustume ramenee qui avoit esté long temps paravant, Remettre en usage une coustume ancienne.
    \
        Interponere cautionem repetita die. Vlpianus. Antidater une obligation.
    \
        Repeto me correptum ab eo cur ambularem. Plin. iun. Il me souvient.
    \
        Quae illi infeste in nos fecerint, repetite. Liu. Souvienne vous.
    \
        Repetere memoriam. Cic. Reduire en sa memoire, Se souvenir.
    \
        Repetebat vsque a Corace nescio quo, etc. Cic. Il cerchoit son conte depuis un je ne scay quel Corax.
    \
        Repetunt iam P. Valerium, commemorant reliquos. Cic. Ils regrettent, Ils vont cercher, etc.

    Dictionarium latinogallicum > repeto

  • 3 ligo

    I āvī, ātum, āre
    1) вязать, завязывать, связывать (manūs post terga O; se cum aliquo PJ; aliquem vinculo T); привязывать ( funem litoribus Lcn); обвязывать, перевязывать (l. crus fasciā Ph; l. vulnera O)
    4) сковывать ( pisces in glacie ligati O); соединять (l. dissociata O; l. argumenta Q); заключать (pacta Prp; conjugia SenT)
    II ligo, ōnis m.
    1) кирка, мотыга H, O, M, PM, T
    2) перен. земледелие (aetas patiens ligonis J)

    Латинско-русский словарь > ligo

  • 4 transjungo

    trans-jungo, —, —, ere

    Латинско-русский словарь > transjungo

  • 5 ligo [1]

    1. ligo, āvi, ātum, āre, I) binden, zusammenbinden, anbinden, festbinden, alqm vinculo, Tac.: se cum marito, Plin. ep.: manus post terga, Ov. – cornu ad crus, Plin.: alqm ad rotam aquariam, Lampr.: sudarium circum collum, Suet.: funem litoribus, Lucan.: catenis ligatus, Liv.: pisces in glacie ligati, festgefroren, Ov. – II) prägn.: 1) eig.: a) anschirren, mulam, Hor. sat. 1, 5, 13. – b) verbinden, zubinden, vulnera veste, Ov.: guttura laqueo, zuziehen, zusammenschnüren, Ov.: digitos ligat iunctura, Ov.: caementa in tectis ligantur, werden gebunden (= vereinigen sich), Plin.: nimbi ligati, Eis, Petron. poët. – c) binden = bindend knüpfen, nodos, Sen. Hipp. (Phaedr.) 1087 (1096). – d) umwinden, umgeben, balteus loricam ligat, umgibt, Val. Flacc.: ligat Poenorum terga corona, Sil. – 2) übtr.: a) verbinden, vereinigen, argumenta in catenas, Quint.: dissociata locis concordi pace ligavit, Ov.: vinculo tecum propiore ligari, Ov. – b) (poet.) durch Vereinigung zustande bringen, knüpfen, schließen, coniugia, Sen. Herc. Oet. 457: pacta, Prop. 4, 4, 82.

    lateinisch-deutsches > ligo [1]

  • 6 repeto

    re-peto, īvī u. iī, ītum, ere, I) wieder auf etw. zu- od. losgehen; dah. a) wieder angreifen mit etw., regem repetitum saepius cuspide ad terram affixit, Liv.: bis cavere, bis repetare, nachstoßen, Quint.: alqm toxico, Suet.: repetuntur pectora luctu, wieder ergriffen, befallen, Val. Flacc.: dulci repetitus amore, sich der früheren Liebe erinnernd, Sil. – b) wiederschlagen, mulam calcibus, Sen. de ira 3, 27, 1. – c) wohin zurückgehen, -kehren, castra, Cic.: urbem, Suet.: Macedoniam, Nep.: retro in Asiam, Liv.: quid repetiimus (verst. patriam), Liv.: absol., febricula repetit, kommt wieder, Cels.: morbi tunc maxime et inchoantur et repetunt, Cels.

    II) übtr.: A) wieder-, zurück-, dagegen verlangen, a) wieder-, von neuem verlangen, repudiatus repetor, nachdem man mich abgewiesen hat, sucht man mich wieder, Ter.: Gallum ab eodem repetit, Caes. – dah. als gerichtl. t. t., jmd. von neuem belangen, nec repeti nisi intra annum permisit, Suet. Dom. 9, 2. – b) wieder-, zurückverlangen, -fordern, promissa, Cic.: me ab istius furore, Cic.: hinc Dardanus ortus huc repetit, der von hier entsprossene Dardanus verlangt uns hierher zurück, Verg.: urbes in antiquum ius, Liv.: civitatem in libertatem, Liv.: Salaminii Homerum repetunt, fordern ihn zurück (= nehmen ihn als ihren Landsmann in Anspruch), Cic.: pecunias ereptas, Cic.: m. dopp. Acc., Parthos (v. den P.) signa, Min. Fel. 7, 4. – Insbes., α) res repetere, vom Feinde Ersatz-, Genugtuung fordern, v. den Fetialen, Varro fr., Cic. u. Liv. – β) auf Schadenersatz klagen, res, Cic. Mur. 3: absol., utrum aequius est decumanum petere an aratorem repetere, Cic. Verr. 3, 27: pecuniae repetundae u. bl. repetundae, die wiederzuerstattenden Gelder, die von den Statthaltern widerrechtlich erpreßt worden waren, der Ersatz für Erpressungen, -Gelderpressungen, lex pecuniarum repetundarum, de pecuniis repetundis, Cic.: postulare alqm de repetundis, Cael. in Cic. ep., od. repetundis, Tac., anklagen wegen Erpressungen: repetundarum insimulari, Quint., convinci, Suet., damnari, Vell.: prägn., metu repetundarum, aus Furcht vor Wiedererstattungsklage, Tac. – c) wieder-, dagegen fordern, -verlangen, neque repeto pro illa quicquam abs te preti, Ter. eun. 749. – d) als sein Recht einfordern, abfordern, ius suum, Cic.: rationem ab alqo, Cic.: eas poenas vi ab alqo, mit G. einfordern = gewaltsam vollziehen, Cic.: pro veteribus Helvetiorum iniuriis populi Romani ab his poenas bello, züchtigen, Caes.

    B) wiederholen, a) zurückholen, qui maxime me repetistis atque revocastis, Cic. de domo 144. – b) wiederholen = α) von neuem holen, auch noch holen, nachholen, ita primis expositis (elephantis) alii deinde repetiti ac traiecti sunt, Liv. 21, 28, 9: traiecto in Siciliam exercitu cum partem reliquam copiarum continenti repeteret, oppressus ex improviso a Demochare, uno demum navigio aegerrime effugit, Suet. Aug. 16, 3. – β) wieder vornehmen, wieder anfangen, erneuern, pugnam, Liv.: viam, denselben Weg zurückgehen, Liv.: studia, Cic.: cuncta repetivere, suchten hervor, Tac.: somnum, wieder schlafen, Cic.: consuetudinem, Cic.: clades post longam saeculorum seriem repetitae, wiederkehrend, Tac. – Partiz. repetitus poet. wie ein Adv. = wiederholentlich, von neuem, repetita robora caedit, führt immer neue Schläge auf die Ei., Ov.: repetita vellera mollibat, krempelte wiederholt durch, Ov. – γ) in Gedanken wiederholen, wieder überdenken, sich erinnern, rei memoriam, Cic.: praecepta, Cic. – mit folg. Acc. u. Infin., repeto me correptum ab eo, cur ambularem, Plin. ep. 3, 5, 16; vgl. 7, 6, 7 u. 13. – absol., inde usque repetens, Cic. Arch. 1. – δ) mündlich oder schriftlich wiederholen, repete, quae coepisti, Cic.: unde tuos repetam fastus? wo soll ich beginnen, deine stolze Kälte zu schildern? Prop.: Abl. absol. m. folg. Acc. u. Infin., multum ante repetito concordem sibi coniugem (esse) et sex partus enixam, nachdem er vorher oft wiederholt, seine Gattin lebe in Einigkeit mit ihm usw., Tac. ann. 3, 33. – c) weit, aus alten Zeiten herholen, herleiten, auf etw. zu rückgehen, zu etw. zurückgreifen, originem domus, Verg.: alqd alte et a capite, Cic.: ab initio, Tac., ab altiore initio, Tac., ab ultimo initio, Cornif. rhet.: ab Erechtheo, zurückgehen auf den Er., Cic.: nostrum populum a stirpe, Cic.: supra septingentesimum annum repeti, hergeleitet werden, hinausreichen über usw., Liv.: rep. longe, longius, Cic.: initia amicitiae ex parentibus, Cic.: haec tam longe repetita principia, Cic.: haec mea oratio tam longa aut tam alte repetita, Cic.: repetendum videtur, qualis status urbis, quae mens exercituum, Tac. – d) wieder erlangen, wieder gewinnen, Politorium rursus bello, wieder erobern, Liv. 1, 33, 3. – rep. libertatem per occasionem, Liv. 3, 49, 2: dies ille libertatis improspere repetitae, Tac. ann. 1, 8: uc ne mors quidem sit in repetenda libertate fugienda, beim Streben nach Wiedererlangung, Cic. Phil. 10, 20. -se rep., wieder zu sich kommen, sich wieder erholen, Sen. ep. 104, 6. – e) das Unterlassene nachholen, quidquid putationis superfuit, Colum.: praetermissa repetimus, inchoata persequimur, Cic. – f) zurückrechnen, -datieren, repetitis et enumeratis diebus, Caes. b. c. 3, 105, 2: repetitis ex die vulneris CCCLXV diebus, ICt.

    lateinisch-deutsches > repeto

  • 7 transiungo

    trāns-iungo, ere, umspannen, mulam, Ulp. dig. 21, 1, 38. § 8.

    lateinisch-deutsches > transiungo

  • 8 vecto

    vecto, āvī, ātum, āre (Intens. v. veho), führen, tragen, fahren, asini, qui stercus vectent, Cato: ne mater fortasse filiam in mulam revoluta vectaret, Augustin.: vect. corpora carinā, Verg.: plaustris ornos, Verg.: fructus ex agris, allenthalben abfahren, Liv. – Passiv vectarī, getragen werden, octophoro, in einer Sänfte von acht Sklaven getragen werden, Apul.: u. = reiten, umeris, Hor.: equis, Ov., Curt. u. Iustin.: ante signa, Liv.: u. = fahren, zu Wagen, vehiculo, Fronto: u. so carpentis per urbem, Liv.: voluptatis causā huc atque illuc, Petron.: zu Schiffe, praeter oram Ligurum Alpinorum, hinschiffen an usw., Liv.: u. vectari freta, Ps. Verg. cat. 5, 2.

    lateinisch-deutsches > vecto

  • 9 ligo

    1. ligo, āvi, ātum, āre, I) binden, zusammenbinden, anbinden, festbinden, alqm vinculo, Tac.: se cum marito, Plin. ep.: manus post terga, Ov. – cornu ad crus, Plin.: alqm ad rotam aquariam, Lampr.: sudarium circum collum, Suet.: funem litoribus, Lucan.: catenis ligatus, Liv.: pisces in glacie ligati, festgefroren, Ov. – II) prägn.: 1) eig.: a) anschirren, mulam, Hor. sat. 1, 5, 13. – b) verbinden, zubinden, vulnera veste, Ov.: guttura laqueo, zuziehen, zusammenschnüren, Ov.: digitos ligat iunctura, Ov.: caementa in tectis ligantur, werden gebunden (= vereinigen sich), Plin.: nimbi ligati, Eis, Petron. poët. – c) binden = bindend knüpfen, nodos, Sen. Hipp. (Phaedr.) 1087 (1096). – d) umwinden, umgeben, balteus loricam ligat, umgibt, Val. Flacc.: ligat Poenorum terga corona, Sil. – 2) übtr.: a) verbinden, vereinigen, argumenta in catenas, Quint.: dissociata locis concordi pace ligavit, Ov.: vinculo tecum propiore ligari, Ov. – b) (poet.) durch Vereinigung zustande bringen, knüpfen, schließen, coniugia, Sen. Herc. Oet. 457: pacta, Prop. 4, 4, 82.
    ————————
    2. ligo, ōnis, m. (viell. zu griech. λίσγος), I) eine Hacke, die Wurzeln u. Gebüsche auszuroden, die Erde zu lockern usw., Plin. 18, 42. Tac. hist. 3, 27. Vulg. 1. regg. 13, 20. Hor. carm. 3, 6, 38. Ov. met. 11, 36. Mart. 4, 64, 32. – II) meton., der Ackerbau, Iuven. 7, 33.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ligo

  • 10 repeto

    re-peto, īvī u. iī, ītum, ere, I) wieder auf etw. zu- od. losgehen; dah. a) wieder angreifen mit etw., regem repetitum saepius cuspide ad terram affixit, Liv.: bis cavere, bis repetare, nachstoßen, Quint.: alqm toxico, Suet.: repetuntur pectora luctu, wieder ergriffen, befallen, Val. Flacc.: dulci repetitus amore, sich der früheren Liebe erinnernd, Sil. – b) wiederschlagen, mulam calcibus, Sen. de ira 3, 27, 1. – c) wohin zurückgehen, -kehren, castra, Cic.: urbem, Suet.: Macedoniam, Nep.: retro in Asiam, Liv.: quid repetiimus (verst. patriam), Liv.: absol., febricula repetit, kommt wieder, Cels.: morbi tunc maxime et inchoantur et repetunt, Cels.
    II) übtr.: A) wieder-, zurück-, dagegen verlangen, a) wieder-, von neuem verlangen, repudiatus repetor, nachdem man mich abgewiesen hat, sucht man mich wieder, Ter.: Gallum ab eodem repetit, Caes. – dah. als gerichtl. t. t., jmd. von neuem belangen, nec repeti nisi intra annum permisit, Suet. Dom. 9, 2. – b) wieder-, zurückverlangen, -fordern, promissa, Cic.: me ab istius furore, Cic.: hinc Dardanus ortus huc repetit, der von hier entsprossene Dardanus verlangt uns hierher zurück, Verg.: urbes in antiquum ius, Liv.: civitatem in libertatem, Liv.: Salaminii Homerum repetunt, fordern ihn zurück (= nehmen ihn als ihren Landsmann in Anspruch),
    ————
    Cic.: pecunias ereptas, Cic.: m. dopp. Acc., Parthos (v. den P.) signa, Min. Fel. 7, 4. – Insbes., α) res repetere, vom Feinde Ersatz-, Genugtuung fordern, v. den Fetialen, Varro fr., Cic. u. Liv. – β) auf Schadenersatz klagen, res, Cic. Mur. 3: absol., utrum aequius est decumanum petere an aratorem repetere, Cic. Verr. 3, 27: pecuniae repetundae u. bl. repetundae, die wiederzuerstattenden Gelder, die von den Statthaltern widerrechtlich erpreßt worden waren, der Ersatz für Erpressungen, -Gelderpressungen, lex pecuniarum repetundarum, de pecuniis repetundis, Cic.: postulare alqm de repetundis, Cael. in Cic. ep., od. repetundis, Tac., anklagen wegen Erpressungen: repetundarum insimulari, Quint., convinci, Suet., damnari, Vell.: prägn., metu repetundarum, aus Furcht vor Wiedererstattungsklage, Tac. – c) wieder-, dagegen fordern, -verlangen, neque repeto pro illa quicquam abs te preti, Ter. eun. 749. – d) als sein Recht einfordern, abfordern, ius suum, Cic.: rationem ab alqo, Cic.: eas poenas vi ab alqo, mit G. einfordern = gewaltsam vollziehen, Cic.: pro veteribus Helvetiorum iniuriis populi Romani ab his poenas bello, züchtigen, Caes.
    B) wiederholen, a) zurückholen, qui maxime me repetistis atque revocastis, Cic. de domo 144. – b) wiederholen = α) von neuem holen, auch noch holen, nachholen, ita primis expositis (elephantis)
    ————
    alii deinde repetiti ac traiecti sunt, Liv. 21, 28, 9: traiecto in Siciliam exercitu cum partem reliquam copiarum continenti repeteret, oppressus ex improviso a Demochare, uno demum navigio aegerrime effugit, Suet. Aug. 16, 3. – β) wieder vornehmen, wieder anfangen, erneuern, pugnam, Liv.: viam, denselben Weg zurückgehen, Liv.: studia, Cic.: cuncta repetivere, suchten hervor, Tac.: somnum, wieder schlafen, Cic.: consuetudinem, Cic.: clades post longam saeculorum seriem repetitae, wiederkehrend, Tac. – Partiz. repetitus poet. wie ein Adv. = wiederholentlich, von neuem, repetita robora caedit, führt immer neue Schläge auf die Ei., Ov.: repetita vellera mollibat, krempelte wiederholt durch, Ov. – γ) in Gedanken wiederholen, wieder überdenken, sich erinnern, rei memoriam, Cic.: praecepta, Cic. – mit folg. Acc. u. Infin., repeto me correptum ab eo, cur ambularem, Plin. ep. 3, 5, 16; vgl. 7, 6, 7 u. 13. – absol., inde usque repetens, Cic. Arch. 1. – δ) mündlich oder schriftlich wiederholen, repete, quae coepisti, Cic.: unde tuos repetam fastus? wo soll ich beginnen, deine stolze Kälte zu schildern? Prop.: Abl. absol. m. folg. Acc. u. Infin., multum ante repetito concordem sibi coniugem (esse) et sex partus enixam, nachdem er vorher oft wiederholt, seine Gattin lebe in Einigkeit mit ihm usw., Tac. ann. 3, 33. – c) weit, aus alten Zeiten herholen, herleiten, auf etw. zu-
    ————
    rückgehen, zu etw. zurückgreifen, originem domus, Verg.: alqd alte et a capite, Cic.: ab initio, Tac., ab altiore initio, Tac., ab ultimo initio, Cornif. rhet.: ab Erechtheo, zurückgehen auf den Er., Cic.: nostrum populum a stirpe, Cic.: supra septingentesimum annum repeti, hergeleitet werden, hinausreichen über usw., Liv.: rep. longe, longius, Cic.: initia amicitiae ex parentibus, Cic.: haec tam longe repetita principia, Cic.: haec mea oratio tam longa aut tam alte repetita, Cic.: repetendum videtur, qualis status urbis, quae mens exercituum, Tac. – d) wieder erlangen, wieder gewinnen, Politorium rursus bello, wieder erobern, Liv. 1, 33, 3. – rep. libertatem per occasionem, Liv. 3, 49, 2: dies ille libertatis improspere repetitae, Tac. ann. 1, 8: uc ne mors quidem sit in repetenda libertate fugienda, beim Streben nach Wiedererlangung, Cic. Phil. 10, 20. -se rep., wieder zu sich kommen, sich wieder erholen, Sen. ep. 104, 6. – e) das Unterlassene nachholen, quidquid putationis superfuit, Colum.: praetermissa repetimus, inchoata persequimur, Cic. – f) zurückrechnen, -datieren, repetitis et enumeratis diebus, Caes. b. c. 3, 105, 2: repetitis ex die vulneris CCCLXV diebus, ICt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > repeto

  • 11 transiungo

    trāns-iungo, ere, umspannen, mulam, Ulp. dig. 21, 1, 38. § 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > transiungo

  • 12 vecto

    vecto, āvī, ātum, āre (Intens. v. veho), führen, tragen, fahren, asini, qui stercus vectent, Cato: ne mater fortasse filiam in mulam revoluta vectaret, Augustin.: vect. corpora carinā, Verg.: plaustris ornos, Verg.: fructus ex agris, allenthalben abfahren, Liv. – Passiv vectarī, getragen werden, octophoro, in einer Sänfte von acht Sklaven getragen werden, Apul.: u. = reiten, umeris, Hor.: equis, Ov., Curt. u. Iustin.: ante signa, Liv.: u. = fahren, zu Wagen, vehiculo, Fronto: u. so carpentis per urbem, Liv.: voluptatis causā huc atque illuc, Petron.: zu Schiffe, praeter oram Ligurum Alpinorum, hinschiffen an usw., Liv.: u. vectari freta, Ps. Verg. cat. 5, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vecto

  • 13 repeto

    rĕ-pĕto, īvi or ĭi, ītum, 3, v. a., to fall upon or attack again or anew, to strike again (syn. repercutio).
    I.
    Lit. (in gen. not till after the Aug. per.):

    regem repetitum saepius cuspide ad terram affixit,

    after he had repeatedly attacked him, Liv. 4, 19; cf.:

    mulam calcibus et canem morsu,

    Sen. Ira, 3, 27, 1:

    repetita per ilia ferrum,

    Ov. M. 4, 733; 6, 562.— Absol.:

    bis cavere, bis repetere,

    to attack twice, Quint. 5, 13, 54:

    signum erat omnium, Repete!

    strike again, Suet. Calig. 58:

    ad Nolam armis repetendam,

    Liv. 9, 28:

    repetitus toxico,

    id. Claud. 44. —
    B.
    In partic.
    1.
    To prosecute again:

    condicione propositā, ut, si quem quis repetere vellet, par periculum poenae subiret,

    Suet. Aug. 32; id. Dom. 8 and 9; Dig. 48, 2, 3; 48, 16, 10; 15.—
    2.
    To seek again; to go back to, return to, revisit a person or thing.
    (α).
    With acc.:

    fratresque virumque,

    Ov. H. 3, 143:

    Nearchum,

    Hor. C. 3, 20, 6:

    Penates, ab orā Hispanā,

    id. ib. 3, 14, 3:

    viam, quā venisset,

    to retrace, Liv. 35, 28; cf. id. 9, 2, 8:

    castra,

    id. 31, 21; Suet. Tib. 12:

    domum,

    Hor. C. 1, 15, 6; Ov. P. 4, 4, 41; id. M. 3, 204:

    patriam,

    id. H. 18, 123; Just. 32, 3, 7:

    Africam,

    Liv. 25. 27:

    locum,

    id. 3, 63:

    retro Apuliam,

    id. 22, 18; cf. id. 31, 45 fin.; 40, 58 fin.:

    rursus Bithyniam,

    Suet. Caes. 2:

    urbem atque ordinem senatorium,

    id. Vit. 1:

    paludes,

    Hor. C. 3, 27, 9:

    cavum,

    id. Ep. 1, 7, 33:

    praesepia,

    Verg. E. 7, 39:

    urbem,

    id. A. 2, 749:

    Macedoniam,

    Nep. Eum. 6, 1:

    pugnam (shortly before, redire in pugnam),

    Liv. 37, 43:

    expeditionem,

    Suet. Claud. 1.—
    (β).
    With prep.:

    onerarias retro in Africam repetere,

    Liv. 25, 25 fin. Drak.:

    ad vada,

    Verg. Cul. 104:

    ad prima vestigia,

    Grat. Cyn. 245.—
    (γ).
    Absol.:

    quid enim repetiimus (sc. patriam)?

    Liv. 5, 51.—Freq. in medic. lang., to return, recur:

    morbi repetunt,

    Cels. 2, 1; 3, 22; 4, 4; 14 al. —
    II.
    Transf. (class.).
    A.
    To fetch, bring, or take back (cf. revoco).
    1.
    Lit.:

    filium istinc repetere,

    Plaut. Truc. 4, 3, 72:

    repudiatus repetor,

    Ter. And. 1, 5, 14:

    Lysias est Atticus, quamquam Timaeus eum quasi Liciniā et Muciā lege repetit Syracusas,

    Cic. Brut. 16, 63:

    qui maxime me repetistis atque revocastis,

    id. Dom. 57, 144:

    navigo in Ephesum, ut aurum repetam ab Theotimo domum,

    Plaut. Bacch. 4, 6, 7:

    ad haec (impedimenta) repetenda,

    Caes. B. C. 3, 76:

    aliquid ab Urbe,

    Suet. Calig. 39; cf.:

    thoracem Magni Alexandri e conditorio ejus,

    id. ib. 52 fin.:

    partem reliquam copiarum continenti,

    id. Aug. 16:

    alii (elephanti) deinde repetiti ac trajecti sunt,

    others were then brought and passed over, Liv. 21, 28:

    ut alium repetat in eundem rogum,

    Sen. Oedip. 61. —
    2.
    Trop., in partic.
    a.
    To take hold of or undertake again; to enter upon again; to recommence, resume, renew, repeat an action, a speech, etc. (cf.:

    renovo, restauro): praetermissa repetimus, incohata persequimur,

    Cic. Fin. 5, 19, 51:

    longo intervallo haec studia repetentem,

    id. Fat. 2, 4; id. Att. 15, 11, 1:

    oratio carens hac virtute (sc. ordine) necesse est multa repetat, multa transeat,

    Quint. 7, prooem. §

    3: ad verbum repetita reddantur,

    id. 11, 2, 39 et saep.:

    eadem vetera consilia,

    Cic. Verr. 1, 6, 17:

    hoc primus repetas opus, hoc postremus omittas,

    Hor. Ep. 1, 6, 48:

    susurri Compositā repetantur horā,

    id. C. 1, 9, 20:

    relicta,

    id. Ep. 1, 7, 97:

    verba,

    Ov. H. 20, 9:

    audita,

    id. ib. 20, 193:

    repetitum Mulciber aevum Poscit,

    id. M. 9, 422:

    auspicia de integro,

    Liv. 5, 17:

    pugnam,

    id. 10, 36 acrius bellum, Just. 12, 2, 13:

    iter,

    Ov. A. A. 3, 747:

    sollemnia,

    Tac. A. 3, 6 fin.:

    spectacula ex antiquitate,

    to restore, Suet. Claud. 21; cf.:

    genera ignominiarum ex antiquitate,

    id. Tib. 19:

    legatum,

    Dig. 30, 1, 32:

    usum fructum,

    ib. 7, 4, 3.— With de:

    de mutatione litterarum nihil repetere hic necesse est,

    Quint. 1, 7, 13.— With object-clause:

    repetam necesse est, infinitas esse species,

    Quint. 6, 3, 101; 46: ut repetam coeptum pertexere dictis, Lucr. 1, 418; cf.:

    commemorare res,

    id. 6, 936.— Poet.: rĕpĕtītus, a, um, as an adv., repeatedly, anew, again:

    repetita suis percussit pectora palmis,

    Ov. M. 5, 473; 12, 287:

    robora caedit,

    id. ib. 8, 769:

    vellera mollibat longo tractu,

    by drawing out repeatedly, id. ib. 6, 20; cf.:

    haec decies repetita placebit,

    Hor. A. P. 365. —
    b.
    In discourse, to draw, deduce, derive from anywhere; to go back to, begin from anywhere (cf. deduco):

    populum a stirpe,

    Cic. Rep. 3, 12, 21:

    repetere populi originem,

    id. ib. 2, 1, 3:

    ipsius juris ortum a fonte... stirpem juris a naturā,

    id. Leg. 1, 6, 20:

    usque a Corace nescio quo et Tisiā,

    id. de Or. 1, 20, 91; 2, 2, 6:

    ab ultimā antiquitate,

    id. Fin. 1, 20, 65:

    brevis erit narratio, si non ab ultimo repetetur,

    id. Inv. 1, 20, 28; Quint. 5, 10, 83:

    aliquid a Platonis auctoritate,

    Cic. Tusc. 5, 12, 34:

    ingressio non ex oratoriis disputationibus ducta sed e mediā philosophiā repetita,

    id. Or. 3, 11:

    res remotas ex litterarum monumentis,

    id. Inv. 1, 1, 1: initia amicitiae ex parentibus nostris, Bithyn. ap. Cic. Fam. 6, 16 init.:

    verba ex ultimis tenebris, ex vetustate,

    Quint. 8, 3, 25; 11, 1, 49; 1, 4, 4:

    alte vero et, ut oportet, a capite repetis, quod quaerimus,

    Cic. Leg. 1, 6, 18:

    tam longa et tam alte repetita oratio,

    id. de Or. 3, 24, 91; id. Rep. 4, 4, 4:

    repetam paulo altius, etc.,

    id. Clu. 24, 66:

    altius omnem Expediam primā repetens ab origine famam,

    Verg. G. 4, 286; so,

    altius,

    Quint. 5, 7, 27; 6, 2, 2; 11, 1, 62; Suet. Ner. 2:

    transilire ante pedes posita et alia longe repetita sumere,

    Cic. de Or. 3, 40, 160; so,

    longe,

    id. Fam. 13, 29, 2; id. Div. 2, 58, 119:

    longius,

    id. Inv. 1, 49, 91; Quint. 5, 7, 17; 5, 11, 23:

    repetitis atque enumeratis diebus,

    reckoned backwards, Caes. B. C. 3, 105; so,

    repetitis diebus ex die vulneris,

    Dig. 9, 2, 51, § 2:

    repetitā die,

    ib. 10, 4, 9, § 6; 39, 2, 15, § 31; 43, 19, 1, § 10; 22, 4, 3.—
    c.
    Repetere aliquid memoriā, memoriam rei, or (rarely without memoriā) aliquid, to call up again in the mind; to call to mind, recall, recollect (cf.:

    revoco, recordor): cogitanti mihi saepenumero et memoriā vetera repetenti,

    Cic. de Or. 1, 1, 1; id. Fam. 11, 27, 2; id. Rep. 1, 8, 13; Verg. A. 1, 372:

    repete memoriā tecum, quando, etc.,

    Sen. Brev. Vit. 3, 3; cf. with object-clause: memoriā repeto, diem esse hodiernum, quo, etc., Scipio Afric. ap. Gell. 4, 18, 3; Quint. 1, 6, 10:

    repete temporis illius memoriam,

    Cic. Deiot. 7, 20; id. Verr. 2, 4, 47, § 105:

    memoriam ex annalibus,

    Liv. 8, 18:

    veteris cujusdam memoriae recordationem,

    Cic. de Or. 1, 2, 4.—Without memoriā:

    reminisci quom ea, quae tenuit mens ac memoria, cogitando repetuntur,

    Varr. L. L. 6, § 44 Müll.:

    si omnium mearum praecepta litterarum repetes, intelleges, etc.,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:

    supra repetere et paucis instituta majorum disserere,

    Sall. C. 5, 9:

    unde tuos primum repetam, mea Cynthia, fastus,

    Prop. 1, 18, 5:

    cum repeto noctem, quā, etc.,

    Ov. Tr. 1, 3, 3:

    te animo repetentem exempla tuorum,

    Verg. A. 12, 439.— With object-clause:

    repeto, me correptum ab eo, cur ambularem,

    Plin. Ep. 3, 5, 16; 7, 6, 7; 13; Suet. Gram. 4:

    multum ante repetito, concordem sibi conjugem, etc.,

    Tac. A. 3, 33.— Absol.:

    inde usque repetens, hoc video,

    Cic. Arch. 1, 1:

    genitor mihi talia (namque Nunc repeto) Anchises fatorum arcana reliquit,

    Verg. A. 7, 123; 3, 184.—
    B.
    To ask, demand, or take again or back; to demand or claim what is due (syn. reposco).
    1.
    In gen.
    a.
    Lit.:

    si quis mutuom quid dederit, fit pro proprio perditum, quom repetas,

    Plaut. Trin. 4, 3, 45; cf. id. ib. 5, 2, 7:

    suom,

    id. Ps. 1, 3, 63:

    neque repeto pro illā quidquam abs te pretii,

    Ter. Eun. 4, 6, 11:

    bona sua,

    Cic. Verr. 2, 3, 13, § 32:

    abs te sestertium miliens ex lege,

    id. Div. in Caecil. 5, 19:

    ereptas pecunias,

    id. ib. 5, 18; cf.:

    quae erepta sunt,

    id. Sull. 32, 89:

    mea promissa,

    id. Planc. 42, 101:

    obsides,

    Caes. B. G. 1, 31:

    urbes bello superatas in antiquum jus,

    Liv. 35, 16, 6:

    Homerum Colophonii civem esse dicunt suum, Chii suum vindicant, Salaminii repetunt,

    Cic. Arch. 8, 19:

    Cicero Gallum a Verticone repetit, qui litteras ad Caesarem referat,

    applied again for, Caes. B. G. 5, 49:

    si forte suas repetitum venerit plumas,

    Hor. Ep. 1, 3, 18:

    nec repetita sequi curet Proserpina matrem,

    Verg. G. 1, 39:

    Politorium rursus bello,

    to retake, Liv. 1, 33, 3.—
    b.
    Trop.: qui repetit eam, quam ego patri suo quondam spoponderim, dignitatem, Cic. Fl. 42, 106; cf.:

    pro eo (beneficio) gratiam repetere,

    Liv. 1, 47:

    civitatem in libertatem,

    id. 34, 22, 11:

    parentum poenas a consceleratissimis filiis,

    Cic. Rosc. Am. 24, 67:

    ab isto eas poenas vi repetisse, aliquo,

    id. Verr. 2, 5, 63, § 163:

    ut ne mors quidem sit in repetendā libertate fugiendā,

    in the effort to recover, id. Phil. 10, 10, 20:

    libertatem per occasionem,

    Liv. 3, 49; cf.:

    dies ille libertatis improspere repetitae,

    Tac. A. 1, 8:

    beneficia ab aliquo,

    Sall. J. 96, 2:

    honores quasi debitos ab aliquo,

    id. ib. 85, 37:

    repete a me rempublicam,

    take back from me, Suet. Caes. 78: repetitumque, duobus uti mandaretur consulum nomen imperiumque, it was demanded again, that, etc., Liv. 3, 33: se repetere, to recover one ' s self, Sen. Ep. 104, 6.—
    2.
    In partic., publicists' and jurid. t. t.
    a.
    Of the fetiales: repetere res, to demand back from the enemy things which they had taken as booty; hence, in gen., to demand satisfaction:

    (fetiales) mittebantur antequam conciperetur (bellum), qui res repeterent,

    Varr. L. L. 5, § 86 Müll.; Liv. 1, 32; 4, 30; 7, 6; 32; Cic. Off. 1, 11, 36:

    jure gentium res repeto,

    Sall. H. 3, 61, 17 Dietsch:

    amissa bello repetere,

    Just. 6, 6, 7; cf. clarigatio and clarigo. —
    b.
    In jurid. lang.: res repetere, to demand back or reclaim one ' s property before a court:

    in iis rebus repetendis, quae mancipi sunt,

    Cic. Mur. 2, 3.— Hence, transf., in gen., to seek to obtain, to reclaim: non ex jure manum consertum, sed magi' ferro Rem repetunt, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 277 Vahl.).—
    c.
    Pecuniae repetundae, or simply repetundae, money or other things extorted by a provincial governor, and that are to be restored (at a later period, referring to any bribed officer):

    L. Piso legem de pecuniis repetundis primus tulit,

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195; 2, 4, 25, § 56; id. Brut. 27, 106; id. Off. 2, 21, 75:

    quorum causā judicium de pecuniis repetundis est constitutum,

    id. Div. in Caecil. 4, 11:

    clames te lege pecuniarum repetundarum non teneri,

    id. Clu. 53, 148:

    pecuniarum repetundarum reus,

    Sall. C. 18, 3:

    oppugnatus in judicio pecuniarum repetundarum,

    id. ib. 49, 2:

    quā lege a senatore ratio repeti solet de pecuniis repetundis,

    Cic. Clu. 37, 104:

    accusare de pecuniis repetundis,

    id. Rab. Post. 4, 9; id. Clu. 41, 114:

    cum de pecuniis repetundis nomen cujuspiam deferatur,

    id. Div. in Caecil. 3, 10:

    de pecuniis repetundis ad recuperatores itum est,

    Tac. A. 1, 74 fin. —With ellipsis of pecuniis:

    repetundarum causae, crimen, lex,

    Quint. 4, 2, 85; 5, 7, 5; 4, 2, 15; Tac. A. 4, 19; 13, 43; 12, 22; 13, 33; id. H. 1, 77; 4, 45; Plin. Ep. 2, 11, 3:

    repetundarum reus,

    Val. Max. 9, 12, 7:

    repetundarum argui,

    Tac. A. 3, 33:

    accusare,

    Suet. Dom. 8:

    postulari,

    Tac. A. 3, 66; Suet. Caes. 4:

    absolvi,

    Tac. A. 13, 30:

    convinci,

    Suet. Caes. 43:

    damnari,

    Tac. A. 3, 70; 14, 28:

    teneri,

    id. ib. 11, 7: Pilius de repetundis eum postulavit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2 (for which, §

    3, de pecuniis repetundis): neque absolutus neque damnatus Servilius de repetundis,

    id. ib. §

    3: damnatum repetundis consularem virum,

    Suet. Oth. 2 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > repeto

  • 14 sapio

    săpĭo, īvi or ĭi (sapui, Aug. Civ. Dei, 1, 10; id. Ep. 102, 10; but sapivi, Nov. ap. Prisc. p. 879 P.; id. ap. Non. 508, 21:

    saPisti,

    Mart. 9, 6, 7:

    sapisset,

    Plaut. Rud. 4, 1, 8), 3, v. n. and a. [kindr. with opos, saphês, and sophos], to taste, savor; to taste, smack, or savor of, to have a taste or flavor of a thing (cf. gusto).
    I.
    Lit. (so only in a few examples).
    1.
    Of things eaten or drunk:

    oleum male sapiet,

    Cato, R. R. 66, 1:

    occisam saepe sapere plus multo suem,

    Plaut. Mil. 2, 6, 104:

    quin caseus jucundissime sapiat,

    Col. 7, 8, 2:

    nil rhombus nil dama sapit,

    Juv. 11, 121.—With an acc. of that of or like which a thing tastes:

    quis (piscis) saperet ipsum mare,

    Sen. Q. N. 3, 18, 2:

    cum in Hispaniā multa mella herbam eam sapiunt,

    Plin. 11, 8, 8, § 18:

    ipsum aprum (ursina),

    Petr. 66, 6.— Poet.: anas plebeium sapit, has a vulgar taste, Petr. poët. 93, 2:

    quaesivit quidnam saperet simius,

    Phaedr. 3, 4, 3.—
    * 2.
    Of that which tastes, to have a taste or a sense of taste (perh. so used for the sake of the play upon signif. II.):

    nec sequitur, ut, cui cor sapiat, ei non sapiat palatus,

    Cic. Fin. 2, 8, 24.—
    3.
    Transf., of smell, to smell of or like a thing (syn.: oleo, redoleo; very rare): Cicero, Meliora, inquit, unguenta sunt, quae terram quam crocum sapiunt. Hoc enim maluit dixisse quam redolent. Ita est profecto;

    illa erit optima, quae unguenta sapiat,

    Plin. 17, 5, 3, § 38:

    invenitur unguenta gratiosiora esse, quae terram, quam quae crocum sapiunt,

    id. 13, 3, 4, § 21.—In a lusus verbb. with signif. II.: istic servus quid sapit? Ch. Hircum ab alis, Plaut. Ps. 2, 4, 47.—
    II.
    Trop.
    1. a.
    To resemble (late Lat.):

    patruos,

    Pers. 1, 11.—
    b.
    To suggest, be inspired by:

    quia non sapis ea quae Dei sunt,

    Vulg. Matt. 16, 23; id. Marc. 8, 33.—
    c.
    Altum or alta sapere, to be high-minded or proud:

    noli altum sapere,

    Vulg. Rom. 11, 20:

    non alta sapientes,

    id. ib. 12, 16.—
    2.
    To have good taste, i.e. to have sense or discernment; to be sensible, discreet, prudent, wise, etc. (the predominant signif. in prose and poetry; most freq. in the P. a.).
    (α).
    Neutr., Plaut. Ps. 2, 3, 14:

    si aequum siet Me plus sapere quam vos, dederim vobis consilium catum, etc.,

    id. Ep. 2, 2, 73 sq.:

    jam diu edepol sapientiam tuam abusa est haec quidem. Nunc hinc sapit, hinc sentit,

    id. Poen. 5, 4, 30; cf.:

    populus est moderatior, quoad sentit et sapit tuerique vult per se constitutam rem publicam,

    Cic. Rep. 1, 42, 65;

    so (with sentire),

    Plaut. Am. 1, 1, 292; id. Bacch. 4, 7, 19; id. Merc. 2, 2, 24; id. Trin. 3, 2, 10 sq.; cf.:

    qui sapere et fari possit quae sentiat,

    Hor. Ep. 1, 4, 9; Plaut. Bacch. 1, 2, 14:

    magna est admiratio copiose sapienterque dicentis, quem qui audiunt intellegere etiam et sapere plus quam ceteros arbitrantur,

    Cic. Off. 2, 14, 48:

    veluti mater Plus quam se sapere Vult (filium),

    Hor. Ep. 1, 18, 27:

    qui (puer) cum primum sapere coepit,

    Cic. Fam. 14, 1, 1; Poët. ap. Cic. Fam. 7, 16, 1:

    malo, si sapis, cavebis,

    if you are prudent, wise, Plaut. Cas. 4, 4, 17; so,

    si sapis,

    id. Eun. 1, 1, 31; id. Men. 1, 2, 13; id. Am. 1, 1, 155; id. Aul. 2, 9, 5; id. Curc. 1, 1, 28 et saep.; Ter. Eun. 4, 4, 53; id. Heaut. 2, 3, 138:

    si sapias,

    Plaut. Merc. 2, 3, 39; 4, 4, 61; id. Poen. 1, 2, 138; Ter. Heaut. 3, 3, 33; Ov. H. 5, 99; 20, 174:

    si sapies,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 78; id. Rud. 5, 3, 35; Ter. Heaut. 4, 4, 26; Ov. M. 14, 675:

    si sapiam,

    Plaut. Men. 4, 2, 38; id. Rud. 1, 2, 8:

    si sapiet,

    id. Bacch. 4, 9, 74:

    si saperet,

    Cic. Quint. 4, 16: hi sapient, * Caes. B. G. 5, 30: Ph. Ibo. Pl. Sapis, you show your good sense, Plaut. Mil. 4, 8, 9; id. Merc. 5, 2, 40:

    hic homo sapienter sapit,

    id. Poen. 3, 2, 26:

    quae (meretrix) sapit in vino ad rem suam,

    id. Truc. 4, 4, 1; cf. id. Pers. 1, 3, 28:

    ad omnia alia aetate sapimus rectius,

    Ter. Ad. 5, 3, 46:

    haud stulte sapis,

    id. Heaut. 2, 3, 82:

    te aliis consilium dare, Foris sapere,

    id. ib. 5, 1, 50:

    pectus quoi sapit,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 12; id. Mil. 3, 1, 191; id. Trin. 1, 2, 53; cf.:

    cui cor sapiat,

    Cic. Fin. 2, 8, 24:

    id (sc. animus mensque) sibi solum per se sapit, id sibi gaudet,

    Lucr. 3, 145.—
    (β).
    Act., to know, understand a thing (in good prose usually only with general objects):

    recte ego rem meam sapio,

    Plaut. Ps. 1, 5, 81:

    nullam rem,

    id. Most. 5, 1, 45: qui sibi semitam non sapiunt, alteri monstrant viam, Poët. ap. Cic. Div. 1, 58, 132; Cic. Att. 14, 5, 1; Plaut. Mil. 2, 3, 65; cf.:

    quamquam quis, qui aliquid sapiat, nunc esse beatus potest?

    Cic. Fam. 7, 28, 1:

    quantum ego sapio,

    Plin. Ep. 3, 6, 1:

    jam nihil sapit nec sentit,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 22:

    nihil,

    Cic. Tusc. 2, 19, 45:

    plane nihil,

    id. Div. in Caecil. 17, 55: nihil parvum, i. e. to occupy one ' s mind with nothing trivial (with sublimia cures), Hor. Ep. 1, 12, 15; cf.: cum sapimus patruos, i.e. resemble them, imitate them in severity, Pers. 1, 11. —
    3.
    Prov.: sero sapiunt Phryges, are wise behind the time; or, as the Engl. saying is, are troubled with afterwit:

    sero sapiunt Phryges proverbium est natum a Trojanis, qui decimo denique anno velle coeperant Helenam quaeque cum eā erant rapta reddere Achivis,

    Fest. p. 343 Müll.:

    in Equo Trojano (a tragedy of Livius Andronicus or of Naevius) scis esse in extremo, Sero sapiunt. Tu tamen, mi vetule, non sero,

    Cic. Fam. 7, 16, 1.—Hence, să-pĭens, entis ( abl. sing. sapiente, Ov. M. 10, 622; gen. plur. sapientum, Lucr. 2, 8; Hor. S. 2, 3, 296;

    but sapientium,

    id. C. 3, 21, 14), P. a. (acc. to II.), wise, knowing, sensible, well-advised, discreet, judicious (cf. prudens).
    A.
    In gen.:

    ut quisque maxime perspicit, quid in re quāque verissimum sit, quique acutissime et celerrime potest et videre et explicare rationem, is prudentissimus et sapientissimus rite haberi solet,

    Cic. Off. 1, 5, 16; cf.:

    sapientissimum esse dicunt eum, cui quod opus sit ipsi veniat in mentem: proxume acceder illum, qui alterius bene inventis obtemperet,

    id. Clu. 31, 84:

    M. Bucculeius, homo neque meo judicio stultus et suo valde sapiens,

    id. de Or. 1, 39, 179:

    rex aequus ac sapiens,

    id. Rep. 1, 26, 42; cf.:

    Cyrus justissimus sapientissimusque rex,

    id. ib. 1, 27, 43:

    bonus et sapiens et peritus utilitatis civilis,

    id. ib. 2, 29, 52:

    o, Neptune lepide, salve, Neque te aleator ullus est sapientior,

    Plaut. Rud. 2, 3, 29:

    quae tibi mulier videtur multo sapientissima?

    id. Stich. 1, 2, 66:

    (Aurora) ibat ad hunc (Cephalum) sapiens a sene diva viro,

    wise, discreet, Ov. H. 4, 96 Ruhnk.; so,

    puella,

    id. M. 10, 622:

    mus pusillus quam sit sapiens bestia,

    Plaut. Truc. 4, 4, 15; id. As. 3, 3, 114 et saep.—With gen. (analogous to gnarus, peritus, etc.):

    qui sapiens rerum esse humanarum velit,

    Gell. 13, 8, 2.— Subst.: săpĭens, entis, m., a sensible, shrewd, knowing, discreet, or judicious person:

    semper cavere hoc sapientes aequissimumst,

    Plaut. Rud. 4, 7, 20; cf.:

    omnes sapientes suom officium aequom est colere et facere,

    id. Stich. 1, 1, 38; id. Trin. 2, 2, 84:

    dictum sapienti sat est,

    id. Pers. 4, 7, 19; Ter. Phorm. 3, 3, 8; Plaut. Rud. 2, 4, 15 sq.:

    insani sapiens nomen ferat, aequus iniqui,

    Hor. Ep. 1, 6, 15:

    sapiens causas reddet,

    id. S. 1, 4, 115:

    quali victu sapiens utetur,

    id. ib. 2, 2, 63; 1, 3, 132.—In a lusus verbb. with the signif. of sapio, I., a person of nice taste:

    qui utuntur vino vetere sapientes puto Et qui libenter veteres spectant fabulas,

    good judges, connoisseurs, Plaut. Cas. prol. 5: fecundae [p. 1630] leporis sapiens sectabitur armos, Hor. S. 2, 4, 44.—As a surname of the jurists Atilius, C. Fabricius, M'. Curius, Ti. Coruncanius, Cato al., v. under B. fin.
    b.
    Of abstract things:

    opera,

    Plaut. Pers. 4, 5, 2:

    excusatio,

    Cic. Att. 8, 12, 2:

    modica et sapiens temperatio,

    id. Leg. 3, 7, 17:

    mores,

    Plaut. Rud. 4, 7, 25:

    verba,

    Ter. Ad. 5, 1, 7:

    consilium,

    Ov. M. 13, 433:

    Ulixes, vir sapienti facundiā praeditus,

    Gell. 1, 15, 3:

    morus, quae novissima urbanarum germinat, nec nisi exacto frigore, ob id dicta sapientissima arborum,

    Plin. 16, 25, 41, § 102.—
    B.
    After the predominance of Grecian civilization and literature, particularly of the Grecian philosophy, like sophos, well acquainted with the true value of things, wise; and subst., a wise man, a sage (in Cic. saepiss.): ergo hic, quisquis est, qui moderatione et constantiā quietus animo est sibique ipse placatus ut nec tabescat molestiis nec frangatur timore nec sitienter quid expetens ardeat desiderio nec alacritate futili gestiens deliquescat;

    is est sapiens quem quaerimus, is est beatus,

    Cic. Tusc. 4, 17, 37:

    sapientium praecepta,

    id. Rep. 3, 4, 7:

    si quod raro fit, id portentum putandum est: sapientem esse portentum est. Saepius enim mulam peperisse arbitror, quam sapientem fuisse,

    id. Div. 2, 28, 61:

    statuere quid sit sapiens, vel maxime videtur esse sapientis,

    id. Ac. 2, 3, 9; cf. id. Rep. 1, 29, 45.—So esp. of the seven wise men of Greece:

    ut ad Graecos referam orationem... septem fuisse dicuntur uno tempore, qui sapientes et haberentur et vocarentur,

    Cic. de Or. 3, 34, 137:

    eos vero septem quos Graeci sapientes nominaverunt,

    id. Rep. 1, 7, 12:

    sapienti assentiri... se sapientem profiteri,

    id. Fin. 2,3, 7.—Ironically:

    sapientum octavus,

    Hor. S. 2, 3, 296.—With the Romans, an appellation of Lœlius: te, Laeli, sapientem et appellant et existimant. Tribuebatur hoc modo M. Catoni: scimus L. Atilium apud patres nostros appellatum esse sapientem, sed uterque alio quodam modo: Atilius, qui prudens esse in jure civili putabatur;

    Cato quia multarum rerum usum habebat... propterea quasi cognomen jam habebat in senectute sapientis... Athenis unum accepimus et eum quidem etiam Apollinis oraculo sapientissimum judicatum,

    Cic. Lael. 2, 6; cf.:

    numquam ego dicam C. Fabricium, M'. Curium, Ti. Coruncanium, quos sapientes nostri majores judicabant, ad istorum normam fuisse sapientes,

    id. ib. 5, 18:

    ii, qui sapientes sunt habiti, M. Cato et C. Laelius,

    id. Off. 3, 4, 16; Val. Max. 4, 1, ext. 7; Lact. 4, 1.—Hence, adv.: săpĭen-ter, sensibly, discreetly, prudently, judiciously, wisely:

    recte et sapienter facere,

    Plaut. Am. 1, 1, 133; id. Mil. 3, 3, 34:

    consulere,

    id. ib. 3, 1, 90:

    insipienter factum sapienter ferre,

    id. Truc. 4, 3, 33:

    factum,

    id. Aul. 3, 5, 3:

    dicta,

    id. Rud. 4, 7, 24:

    quam sapienter jam reges hoc nostri viderint,

    Cic. Rep. 2, 17, 31:

    provisa,

    id. ib. 4, 3, 3:

    a majoribus prodita fama,

    id. ib. 2, 2, 4:

    considerate etiam sapienterque fecerunt,

    id. Phil. 4, 2, 6; 13, 6, 13:

    vives sapienter,

    Hor. Ep. 1, 10, 44:

    agendum,

    Ov. M. 13, 377:

    temporibus uti,

    Nep. Epam. 3, 1; Hor. C. 4, 9, 48.— Comp.:

    facis sapientius Quam pars latronum, etc.,

    Plaut. Curc. 4, 3, 15; id. Poen. prol. 7:

    nemo est, qui tibi sapientius suadere possit te ipso,

    Cic. Fam. 2, 7, 1:

    sapientius fecisse,

    id. Brut. 42, 155.— Sup.:

    quod majores nostros et probavisse maxime et retinuisse sapientissime judico,

    Cic. Rep. 2, 37, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > sapio

  • 15 transjungo

    trans-jungo, ēre, v. a., to harness differently, to tackle in elsewhere:

    mulam,

    Dig. 21, 1, 38, § 8 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > transjungo

См. также в других словарях:

  • Mulam — Parlée en Chine Région Guizhou Nombre de locuteurs 50 à 60 000 (2000) Classification par famille    …   Wikipédia en Français

  • Mulam — Die Mulam (auch Mulao; Chinesisch: 仫佬族, Pinyin: Mùlǎozú) sind eine der 55 offiziell anerkannten ethnischen Minderheiten der Volksrepublik China. Nach der letzten Volkszählung im Jahr 2000 zählen sie 207.352 Menschen. Sie leben vor allem im… …   Deutsch Wikipedia

  • Mulam language — Mulam Spoken in  China Region Luocheng County, Hechi, northern Guangxi Ethnicit …   Wikipedia

  • Mulam — ISO 639 3 Code : mlm ISO 639 2/B Code : ISO 639 2/T Code : ISO 639 1 Code : Scope : Individual Language Type : Living …   Names of Languages ISO 639-3

  • mūlam — s. mūla ; …   Germanisches Wörterbuch

  • MÜLAM — İtab. Azarlama. Azar …   Yeni Lügat Türkçe Sözlük

  • ā-mūlam — आमूलम् …   Indonesian dictionary

  • ni-mūlam — निमूलम् …   Indonesian dictionary

  • upa-mūlám — उपमूलम् …   Indonesian dictionary

  • Mulao people — Mulao Alternative names: Mulam Total population 207,000 (est.) Regions with significant populations Guangxi, China Languages Mulam Religion …   Wikipedia

  • Kam–Sui languages — Kam–Sui Dong–Shui Geographic distribution: eastern Guizhou, western Hunan, and northern Guangxi Linguistic classification: Tai–Kadai Northern …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»